دیلمون پارسی (پهلویهای دیلمی یا فارسی دیلمی) ایرانشناسی فرشوادگری.../ (گردآوری، شناساندن، گزارش و برگردان به دوبیتیهای فارسی) عبدالرحمان عمادی.- تهران: آموت، ۱۳۹۲.
عبدالرحمان عمادی (متولد 4 بهمن 1304 – درگذشته 25 اردیبهشت 1398) حقوقدان، شاعر و پژوهشگر حوزه ایرانشناسی است. مهم ترین انگیزه مولف از تحقیق و تالیف کتاب «دیلمون پارسی، دیلمون پالوی»، آشنا نبودن عموم مردم حتی اهل کتاب در ایران از سابقه غنی و تاریخ دیلمان و دیگری اثبات هم ریشه بودن زبان های مختلف اقوام ایرانی است. عبدالرحمان عمادی در این کتاب ضمن معرفی پیشینه فرهنگی و ادبی دیلمان، سعی داشته تا هم ریشه بودن زبان های اقوام مختلف ایرانی و زبان های باستانی ایران را اثبات کند. عمادی کوشیده است با واژه شناسی، به ایرانشناسی و تاریخ شناسی دیلمیان دست پیدا کند. کتاب «دیلمون پارسی، دیلمون پالوی» شامل دو بخش دیلمون پارسی (فارسی دیلمی) و دیلمون پالوی (پهلوی های دیلمی) می شود. معرفی سابقه تاریخی و ادبی دیلمان و شرح گستره جغرافیایی آن، ریشه شناسی واژه پهلوی در زبان و فرهنگ ایرانی، نام دیلمان در منابع مهم ادبی و تاریخ ایران و قسمتی از ادبیات عامیانه دیلمی مباحث طرح شده در کتاب نخست است. ایشان همچنین در بخش پایانی قسمت نخست این کتاب به بررسی شعر «آمله» قدیمیترین شعر بر جای مانده در زبان دیلمی پرداخته است که بنابر گفته وی در این کتاب، نام شهر آمل در استان مازندران نیز بر مبنای نام و شعر این شاعر زن ایرانی انتخاب شده است. کتاب دوم شامل شعرهای عامیانه بخشی از دیلم به نام «اشکور» است. اغلب این شعرها در قالب دوبیتی است و محتوای آن ها نیز درباره جوانان و مراحل تشکیل خانواده است. در این بخش نویسنده از خود نیز اشعاری سروده که دوبیتی های سروده شده به زبان پهلوی دیلمی را که توسط روستاییان منطقه شمال ایران و با مضامین عاشقانه خلق شده است، مورد توجه قرار می دهد. کتاب «دیلمون پارسی، دیلمون پالوی» عبدالرحمان عمادی، در سال 1392 با شمارگان 1100 نسخه در قطع رقعی، جلد گالینگور و در 790 صفحه از سوی نشر آموت منتشر شده است.