نشست تخصصی « تحلیلی بر پیامدهای اجتماعی کرونا در استان گیلان» از سلسله نشست های انجمن مهرورزان گیلان پژوه ، در تاریخ سوم مرداد 1399 ، در سالن اجتماعات پژوهشکده گیلان شناسی با رعایت فاصله فیزیکی و نکات بهداشتی برگزار گردید.در ابتدا آقای هوشنگ عباسی،رئیس انجمن مهرورزان گیل،ضمن خیر مقدم به همه حاضران، صحبت های خود را در خصوص کرونا آغاز کردند. ایشان بیان داشتند که خود ترس از کرونا بیماری ها را افزایش می دهد. وی ضمن آرزوی سلامتی برای همه حاضران،از دکتر علیزاده، عضو هئیت علمی دانشگاه گیلان ، برای بیان سخنرانی،دعوت به عمل آوردند.
دکتر علیزاده ، ضمن خیر مقدم به همه حاضران با این مقدمه که کرونا با خود اثرات و پیامدهای خاصی را به دنبال داشته است ، گفت: در ماه های اخیرهر عدد ، نشان دهنده آمار ابتلا و مرگ انسان ها بوده است. شاید این آمار و ارقام برای گفتمان سیاست گزاری و حاکمیتی و پزشکی اعداد راحتی هستند،اما هر انسانی که فوت میشود، نماد انسان هایی هستند که،دارای علائق و سلائق ، احساسات ، مشاغل ، خانواده و دوستان و ... که فقدان شان ، مایه دل آزردگی است . وی در ادامه بیان داشت که : ویروس کرونا، پدیده ای همه جا حاضر و نامرئی است. که با خود ترس از کنار هم بودن و ترس از اجسام را به وجود آورده است. وی تاکید کرد که : هر چه در جامعه پیوندهای اجتماعی میان افراد بیشتر باشد ، جامعه ای سالم تر را خواهیم داشت. اما شیوع ویروس کرونا ، سبب از بین رفتن پیوندها و باعث شکل گیری فاصله فیزیکی شده است ، چیزی که به اشتباه توسط سیاست گزاری ها « فاصله گذاری اجتماعی » نام گرفته است.بحران کرونا ناتوانی بشر را در حیطه های پزشکی و حتی دین اثبات کرد.و انسان را تبدیل به موجودی درمانده و مستاصل کرد. وی در ادامه بیان داشت: در ابتدا در خصوص این ویروس ،تصور میشد که ویروس عادلی است و فقیر و غنی نمیشناسد ، اما رفته رفته، با توجه به ضعف سیاسی ،اقتصادی اجتماعی و فرهنگی و بدنی، که افراد داشته اند، آنها را ضعیف تر از پیش کرد. ما کرونا ها داریم.کرونا در چین، با آمریکا،فرانسه و... فرق میکند.همچنین کرونا در گیلان از حیث فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی با سایر استان ها تفاوت دارد.وی افزود که کرونا در گیلان، غافل گیرانه و به شیوهء ندانم کاری بود.چرا که کاروان های ورزشی و دانشجویی که هر دو قابل پیشگیری بودند اما به آن ها توجهی نشد فقدان تجربه پیشین در برخورد با این مسئله: اگر این ویروس در کشور دیگری آغاز میشد ، شاید اطلاع رسانی بهتری صورت میگرفت. کرونا با خود آزمون و خطا در دارو و مراقبت های پزشکی را به همراه داشت، در ابندای این بیماری دستورات پزشکی و دارویی را داشتیم که امروزه از آن استفاده نمیشد و روش های جایگزین ، ارائه شده است. کرونا با خود کمبود امکانات پزشکی و تخت بیمارستانی را به همراه داشته است..کرونا به شهر چهره جذام گونه بخشید. که با خود یک وضعیت طاعون گونه و ترس و استرس را به همراه داشت.اما با این همه اثر سرمایه اجتماعی پررنگ بوده و ۱۶۰ گروه از حوزه های مختلف شناسایی شد که دور هم جمع شدند و به مردم کمک کردند.
انواع آسیب ها یی که در استان گیلان شاهد آن هستیم.: ۲۴ هزار نفر برای بیمه بیکاری ناشی از کرونا ثبت نام کردند.بخشی از آسیب های اجتماعی نشات گرفته از آسیب اقتصادی است ضعف اقتصادی سبب اقزایش آسیب اجتماعی میشود. گیلان در خصوص نرخ ازدواج رتبه بیستم و طلاق رتبه سوم، زادو ولد رتبه آخر و مرگ رتبه اول را دارد.گیلان سالمند ترین استان است . و نرخ ازدواج در بهار ۹۹ در مقایسه با بهار ۹۸ ، ۲۰ درصد کاهش داشته است.رضایت از زندگی در گیلان،و سرمایه اجتماعی و فرهنگی کاهش یافته است. در خصوص فرار کودکان و زنان جزء پنج استان اول هستیم.تالش جزء شهرستان های آسیب پذیر و خشونت علیه زنان و دختران است که خشونت علیه رومینا را نیز مشاهده کردیم.
وی در ادامه با طرح این سوال که رسالت اصلی دانشگاه چیست ؟ افزود : هشدار جدی دادن در حفظ جان مردم و همچنین به ، اهالی سیاست، که مدیریت بهتری را از خود در این شرایط به عمل آوردند. وی با این جمله از کامو ،در کتاب طاعون بیان میکند که: بلا مقیاس انسانی ندارد.و به همین دلیل مردم با خود میگویند، واقعی نیست و خواب آشفته ای است که پایان می یابد.
در پایان آقای عباسی از وی تشکر کرد و افزود: ما نباید بگذاریم فرهنگ زمین بخورد، اگر فرهنگ زمین بخورد،هویت آن جامعه به هم می ریزد ، وقتی اخبار، شعر و روزنامه نباشد ، مشکلات بیشتر میشود.
در پایان نشست نیز،پرسش و پاسخی بین پژوهشگران و حاضران با دکتر علیزاده صورت پذیرفت. در پایان برنامه نیز فرهیختگانی چون: آقایان طالبی، غلام حسن عظیمی ، بهمن حسین زاده، سید محمود مظهری و خانم ها: الهام کیان پور،زهرا اکبر زاده، با خواندن اشعاری در خصوص گیلان به به ایفای هنر پرداختند.