انسان­شناسی زیستی چیست؟

انسان شناسی زیستی یا همان انسان شناسی جسمانی گرایشی میان­ رشته­ ای است که بر روی موارد زیستی و آناتومیک انسانها و موجودات مربوطه، مانند میمونها، بزرگ میمون ها و پروسومین ها که در چرخه تکاملی انسان قرار می گیرند، تمرکز دارد. این رشته در نوع خود به شش زیر گروه کلی شامل: انسان­شناسی ژنتیک، نخستی انسان­شناسی، دیرینه انسان­شناسی، انسان­شناسی جنایی، انسان­شناسی تفاوتهای  امروزی و انسان­شناسی زیست-فرهنگی  تقسیم می­شود. محققان این رشته از موارد عملی و علمی موجود در علوم مختلف چون ژنتیک، جانور شناسی، زمین شناسی و از همه مهمتر استخوان­شناسی و غیره برای جمع آوری اطلاعات و مشاهدات علمی معتبر و همچنین آزمایش فرضیه های علمی، در خصوص روشن سازی موارد تکاملی انسان بهره می برند. از جمله علاقمندی­های موجود در این رشته، مطالعه بر روی آثار فرهنگی و زیستی بجا مانده از نیاکان انسانی و غیر انسانی است. از این رو آثار کشف شده توسط باستان­شناسان در جای جای جهان، منبع بسیار مناسبی برای مطالعات میان­رشته­ای مربوط به انسان­شناسی زیستی به حساب می­آیند.  

انسان‌شناسان زیستی  برای طبقه بندی و تاریخ نگاری موارد انسانی، در دو مقوله کلی فعالیت می­ کنند:

1. مطالعه بقایای بجا مانده از انسان (چه فرهنگی و چه بیولوژیکی)
2. مطالعه جمعیت­های حاضر؛ که این خود، به دو قسمت کلی تقسیم می شود.

الف) اول جمعیت نانوشته یا اصطلاحا دورافتاده (Isolated populations)

ب)جمعیت باز (Open Populations)، که انواع مختلف جمعیت انسانی و جمعیت­های اصلاح نژاد شده را نیز در خود جای می­دهد.